Er schijnt zoiets te bestaan als een reversed bucket list, oftewel een lijst met dingen waar je geen behoefte voor voelt om ooit in je leven te doen en werkelijk geen ene fuck om geeft. Ik ben sowieso niet van de bucket lists, dus bij wijze van gastblog bij Delphine zadelde ik haar met alle plezier op met mijn gezaag in de vorm van precies zo’n reversed bucket list. Alleen noem ik het mijn fuck-it list, omdat ik van vloeken houd. Read more
… al zij het iets minder op deze blog. Maar in het analoge leven, jongens, daar gaat het goed met mij. Een bloemlezing. Read more
Werken: de meeste mensen moeten het doen. Je wordt er niet altijd blij van, heel rijk doorgaans ook niet, het vreet vaak energie en kan je soms bakken stress en frustratie opleveren. En toch. Toch zou ik geen student meer willen zijn. Of huisvrouw worden. Ik heb niet elke job graag gedaan en ook nu is het niet altijd rozengeur en maneschijn, maar toch verkies ik een fulltime buitenshuis werkend leven. Evi schreef er vroeger al eens over en dat inspireerde mij om er enige tijd geleden in de spirit van 40 Dagen Bloggen zelf ook een gastblog over te schrijven. Die ik bij deze gewoon schaamteloos copy ende paste bij wijze van free lazy content want AZO BEN IK ZEKERST WEL BEJA GIJ.
Waarom ik werken (meestal) leuk vind of toch vanaf een uur of 10 als ik eenmaal koffie heb gehad en ben uitgezaagd over de files en het weer:
Een tijdje geleden schreef ik een gastblog voor Liesbet, in ruil voor haar gastblog bij mij, dus in het kader van 40 Dagen Bloggen En Steeds Schaamtelozer Makkelijke Content Plaatsen Bij Gebrek Aan Tijd En/Of Inspiratie lijkt het me wel tof (en vooral easy as fuck) om die ook hier eens op te zwieren. Ik baseerde me daarbij op deze blogpost van Liesbet, die twee van haar grote liefdes combineert: lijstjes en Harry Potter.
En ja, kijk, het minste wat van mij gezegd kan worden is dat ik Harry Potter ook best wel tof vind.
Jazeker krijg je nogmaals een variant op deze, deze of deze blogpost in uw virtueel keelgat geduwd! Tijdens 40 Dagen Bloggen moet er mij niemand van originaliteit betichten, beste mensen, want dan grijp ik gewoon lekker ouderwets terug op lijstjes en tags die het duidelijk ook goed doen bij mijn collega-bloggers.
Voor wie dezer dagen onder een blogsteen leeft: het concept van dit lijstje bestaat eruit dat je 20 dingen opsomt die je graag doet, met daarbij telkens hoe lang het geleden is dat je het hebt gedaan. Om vervolgens stante pede plannen te maken om daar toch voor een paar dingen verandering in te brengen.
(Ik moet zeggen: bij mij is het niet vrij dramatisch gesteld. Ik zorg goed voor mezelf.*)
* Ook gewoon een eufemisme voor ‘egoïstisch zijn’, natuurlijk.
Jaja, ik weet het: in deze tijden van klimaatmarsen wordt u al elke dag vierkant om de oren geslagen door whiney lefties over groener leven en het klimaat en dat je eigenlijk vegetarisch moet eten en ocharme de ijsberen enal. En ja, u trekt zich dat ook allemaal wel aan, want iedereen wil een goed leven voor z’n kinderen en kleinkinderen, en voor zover ik weet staat zelfs de grootste natuurhater er niet om te springen dat de wereld vergaat; al was het maar omdat-ie er zichzelf nog in bevindt.
Maar ach, wat vragen ze niet allemaal aan u om op te geven? Een levensstijl waar je hard voor hebt gewerkt en waar je content mee bent. Het is allemaal zo’n klein druppeltje op een immens grote en gloeiendhete plaat, meneer, waarom zou ik daar waanzinnige inspanningen voor moeten leveren – zeker als er zoveel ergere vervuilers op de aardbol zijn?
Geloof mij: ik snap u ergens wel. Ik ben zelf een luie doos. Ik eet gerust vijf keer per week exact dezelfde pasta met bokaalsaus om maar niet écht te hoeven koken en dan nog alleen maar als mijn Lief er niet is om de keukenprins uit te hangen. Ik ben geen supergroene zweefteef. Ik eet vlees en ik drink melk en ik haat linzen. Ik ben niet het type dat haar eigen deodorant in elkaar gaat flansen of halve weekends spendeert aan zwerfafval oprapen. Zelfs sorteren doe ik met frisse tegenzin, want pfff die lege melkpakken plat duwen en ugh de bak met karton staat in een andere kamer dan die met het restafval en jezus dan heb ik het nog niet eens over de tripjes naar de glasbak. Maar ik vind het milieu wél belangrijk. And so should you. Genoeg om er iéts voor te willen doen, als is het maar een klein beetje. Want niemand, werkelijk n i e m a n d op de ganse aardbol is gebaat bij de situatie nu zomaar laten wat ze is. We’re all fucked in the end. Read more
In de comments op mijn laatste weekoverzicht zei een lezer dat ze wel benieuwd was naar welke blogs ik allemaal graag lees. En laat het dan nu net 40 Dagen Bloggen zijn en ik ruimschoots lege WordPress-velletjes te vullen hebben! Eén plus één is twee en zodoende presenteer ik u een greep uit de blogs waar ik frequent op bezoek kom, in no particular order.
Het aantal minuten dat ik voor de zekerheid maar vroeger ben opgestaan dan eigenlijk (zeer ruim gerekend) al nodig was om afgelopen maandag op mijn eerste werkdag toch wel écht gegarandeerd zeker weten for sure op tijd te zijn.
Het aantal vertragingen dat ik diezelfde ochtend heb meegemaakt met het openbaar vervoer. Eerst vertrok de trein een kwartier later dan gepland en eenmaal in Vilvoorde aangekomen, ging de bus kapot. Want maandagochtend.
Het aantal keer dat ik op die eerste ochtend volkomen awkward stond te wezen bij een groepje mensen aan bureaus, als onderdeel van het obligatoire voorstelrondje.
Het aantal Thomassen en Tims dat er naar mijn gevoel op mijn afdeling werken. Op zich wel handig tijdens de eerste fuck-wat-is-die-zijn-naam-weer-weken. Read more
Tja, sinds ik voor de kost elke dag bezig ben met woorden en verhalen en concepten en vaak thuiskom met een brein dat meer op appelmoes lijkt dan een goed functionerend organisch besturingssysteem, lees ik duidelijk een pak minder dan vroeger. Boeken, that is, want ik ben #nevernotreading. Ik lees alles. Altijd. Overal. Elke dag de krant en nieuws uit de reclamesector, maar net zo goed de flyers in de brievenbus, de kleine lettertjes op elke poster in de tram en de achterkant van het pak melk op tafel. En dan heb ik nog een abonnement op HUMO en Quest, die ik elke keer weer tot de laatste letter lees. (Soms drie weken later, omdat ik er geen tijd voor heb gehad, maar toch.)
Maar boeken, daar kom ik niet zo vaak meer aan toe. Of toch niet zo vaak meer als vroeger. En in 2018 is het al helemaal gene vette geweest qua literatuur. Ik heb een hoop luchtigheid gelezen, maar da’s oké, want soms past er nu eenmaal niet veel meer bij in mijn hoofd.
Anyway, dit is het overzicht van mijn jaar in boeken, op basis van het aantal sterren dat ik ze op Goodreads heb gegeven. In deel 2: vier en vijf sterren.
(Hier lees je trouwens mijn overzicht van 2017.)
Tja, sinds ik voor de kost elke dag bezig ben met woorden en verhalen en concepten en vaak thuiskom met een brein dat meer op appelmoes lijkt dan een goed functionerend organisch besturingssysteem, lees ik duidelijk een pak minder dan vroeger. Boeken, that is, want ik ben #nevernotreading. Ik lees alles. Altijd. Overal. Elke dag de krant en nieuws uit de reclamesector, maar net zo goed de flyers in de brievenbus, de kleine lettertjes op elke poster in de tram en de achterkant van het pak melk op tafel. En dan heb ik nog een abonnement op HUMO en Quest, die ik elke keer weer tot de laatste letter lees. (Soms drie weken later, omdat ik er geen tijd voor heb gehad, maar toch.)
Maar boeken, daar kom ik niet zo vaak meer aan toe. Of toch niet zo vaak meer als vroeger. En in 2018 is het al helemaal gene vette geweest qua literatuur. Ik heb een hoop luchtigheid gelezen, maar da’s oké, want soms past er nu eenmaal niet veel meer bij in mijn hoofd.
Anyway, dit is het overzicht van mijn jaar in boeken, op basis van het aantal sterren dat ik ze op Goodreads heb gegeven. In deel 1: twee en drie sterren.